اصولا ریمیکس تکنیک یا شاید هنری است قیاسی. چرا که می بایست
نسخه ای از یک آهنگ وجود داشته باشد تا بتوان با اتکای به آن نسخه
جدیدی از همان آهنگ تولید کرد. در ریمیکس، ریمیکسر با تغییراتی که
در اکولایز، دینامیک، سرعت و تنالیته و سازبندیِ قطعه ایجاد می کند،
می تواند ریمیکس را تولید کند. ریمیکس ها عموما به دو صورت
Radio Edit و Club Version وجود دارند. البته ریمیکس منحصر به
موسیقی نیست و در ادبیات و هنرهای نمایشی هم همین کارکرد را دارد.
چرا به آن ریمیکس می گویند؟
ریمیکس از اسمش مشخصه است، "دوباره میکس" شدن یک آهنگ
را "
شده است. ایجاد تنوع در سبک ها و سرمایه گذاری روی ریمیکس پک ها
یکی از شیوه های مدرن است . در تمامی کشورها، موزیسین و یا هر
شخص تولید کننده میتواند ایده ای نو و دیدگاه و گوش متفاوتی روی
یک اثر هنری داشته باشد .
وما ریمیکس در "سبک الکترونیک" ساخته نمی شود ، بلکه هر سبکی
می تواند باشد و هیچ محدودیتی در ساخت و زمان آن ندارد.
ریمیکسر اول آهنگ رو می شنود و توی ذهنش مرور می کند و سلیقش
را تجسم می کند "اگر فکری داشت " آن را پیاده می کند . حتما نباید
ریمیکس "خواننده داشته باشد" گاها خواننده از کار حذف هم می شود
که به آن "Instrumnetal" یا "
میکس ها تنها صدای خواننده از روی کار اصلی "حذف" می شود .
یک ریمیکس می تواند اکترونیک یا آتیک باشد. و می تواند ساز هم
داشته باشد، که بستگی به خلاقیت موزیسین ها دارد .
مهمترین نکته که کسی به اون توجه نمی کند "مخصوصا ایرانی های عزیز"
این است که حس موسیقی نباید تغییر کند یا اگر تغییر کرد باید متناسب
یا بهتر از اثر قبلی باشد. " گاها آکوردهای تغییر یافته ی موزیک های
ریمیکس شده در ایران غلط یا نا مطلوب هستند" . در ریمیکس باید فاکتور
"عامه پسند" بودن رعایت شود. اگر هم نشد باید در جامعه موسیقی
"کاربرد" داشته باشد.